San, het is zover, je vijfde en laatste aflevering in deze WoW-serie. Tijd voor die beroemde terugblik op de voorbije periode. Kun je in vogelvlucht je ervaring als startende ondernemer beschrijven?
“Toen ik nu bijna drie jaar geleden ontslag nam en ik voor mijn gevoel ‘plotseling’ zelfstandig ondernemer werd, nam ik me voor daar niet meteen wakker van te liggen. Ik heb bewust een probeerperiode van 2 jaar ingelast. Natuurlijk heb ik tijdens die 2 jaar mijn momenten gepakt om na te denken over hoe het ging en wat ik ervan vond. Maar de ruimte die ik mezelf gaf om daar nog geen ‘go/no-go-moment’ van te maken, zorgde ervoor dat ik in de ontdekkingsstand stond en eigenlijk nog steeds sta. Daar heb ik ontzettend van genoten.”
“Na die 2 jaar kon ik vol overgave zeggen dat het goed ging en dat ik doorwilde. Met in mijn achterhoofd altijd nog de optie om weer een baan te kunnen zoeken. Die optie is er nog steeds naar mijn gevoel, maar drijft wel langzaam verder naar de achtergrond. Ik hou ervan mijn eigen koers uit te zetten. Mensen erbij te zoeken waarmee het klikt en die een expertise hebben die bij mij ontbreekt. Dat deed ik als projectmanager al, maar altijd uit naam van iemand anders. Nu betreft het mijn eigen bedrijf.”
Je bent altijd heel openharig geweest over alle ups en downs, dus ik weet al een beetje wat je antwoord zal zijn. Maar toch, om die terugblik compleet te maken: Wat zijn de mijlpalen die je hebt bereikt? En wat die momenten waar je nog steeds met buikpijn aan terugdenkt?
“Ik had nooit verwacht dat ik mijn eigen bedrijf zou opzetten. En nu sta ik ‘opeens’ op het punt de eerste trainers op te leiden, zodat ze mijn programma te kunnen geven. Daar ben ik heel trots op.”
“De missers die er waren, hebben allemaal te maken met te willen voldoen aan dat plaatje in mijn hoofd. Bijvoorbeeld: als dé Vertelschool een training beginnen in plaats van als San. Of een onnavolgbare kortingsconstructie toepassen, waardoor echt niemand, inclusief mijzelf, meer snapt wat er uiteindelijk moet worden afgerekend. Ik krijg er nog steeds buikpijn van als ik daaraan terugdenk. Maar de les die ik uit die ervaringen haalde is heel waardevol: blijf bij wat je wil brengen. In mijn geval is dat mensen het verhaal te laten vertellen waarmee ze laten zien wat er voor hen echt toe doet.”
En sta je al waar je had gehoopt te staan?
“Eerlijk gezegd ben ik verder dan waar ik gehoopt had te staan. Qua marketing, qua klanten en qua producten. Ik heb gesprekken met opdrachtgevers waar ik helemaal blij van word. Elk telefoontje is zo’n cadeautje. Het is voor mij het bewijs dat ik mezelf dus al neer heb kunnen zetten zoals ik ‘in het echie’ wil zijn. Qua marktaandeel en financiën zie ik een stijgende lijn, die wat mij betreft zo door mag blijven groeien. Ik ben er natuurlijk nog lang niet, hè? Maar ik ben echt heel blij met wat ik tot nu toe al heb neer kunnen zetten.”
En wat zijn je dromen en toekomstplannen? Waar sta je over 5 jaar met jouw Vertelschool Rotterdam?
“Over 5 jaar? Dat lijkt op dit moment nog een eeuwigheid! Ik hoop nog steeds te werken met eenzelfde clubje trainers. Al denk ik dat er gaandeweg nog een aantal bij komen. Ik train zelf ook nog, voornamelijk de grote groepen, en ben verder veel in gesprek met opdrachtgevers. En misschien, en daarmee verklap ik mijn volgende droom, is er over 5 jaar ook een Vertelschool in een andere stad open. Met iemand aan het roer die daar de boel op stelten gaat zetten voor de goede verhalen.”
Denkend aan jouw ervaringen tot nu toe, wat zou je al die andere startende vrouwelijke ondernemers nog mee willen geven als de gouden tip?
“Het verschil maak je niet met plannen en dromen, maar met doen. Elke stap die je zet, levert je zoveel meer op dan er alleen maar over nadenken!”
En dan ten slotte: jouw kans om nog iets te zeggen tegen iedereen die je al die tijd gevolgd heeft!
“Ondernemen is een prachtige reis! Dank jullie wel voor het meehobbelen en stuiteren. Ik voel me gesteund door jullie. Het stimuleert om af en toe een boekje te mogen opendoen over hoe het is om een bedrijf op te bouwen. Dank voor jullie aandacht en support en het sparren. Wie weet tot een volgende keer!”