En dan opeens zijn de kinderen groter en gaan ze naar school. Hét moment waarop bij deze full time mama de vraag rijst wat te doen met de rest van haar leven. Thuis blijven en doorgaan op de oude voet, wat hobbies erbij zoeken en van tijd tot tijd vrijwilligerswerk doen? Of dat als mogelijk alternatief houden en proberen weer aan de slag te gaan?
Weer aan de bak
Diep in mijn hart kijkend is de keus gauw gemaakt. Het kriebelt en ik wil weer aan het werk. En zoals bijna alles viavia gaat hier in Italië, krijg ik ook viavia allerlei banen aangeboden. Het wordt mij meteen duidelijk: parttime is bijna onmogelijk te vinden. En full time werktijden combineren met een gezin is niet makkelijk. Natuurlijk is er een vangnet van buren voor de noodgevallen, maar wat te doen tijdens de drie maanden durende zomervakantie van de kinderen?
Freelance
Er blijft nog één optie over. Een idee waar ik ook al mee speelde toen ik nog in Nederland werkte. Als ik nu eens voor mijzelf begin en mijn ervaring combineer met mijn liefde voor taal in een bestaan als freelance tekstschrijver en vertaalster? Eigen baas, meer vrijheid en, voor zover de opdrachten dat toelaten, flexibele werktijden. Beter te combineren met mijn gezin dan fulltime werken. En uiteindelijk ook meer voldoening dan werken voor iemand anders: alles wat je doet, doe je per slot van rekening voor jezelf! Opeens is het niet meer zo moeilijk om de knoop door te hakken.
Twijfel
Maar dan. Het opstarten gaat stapje voor stapje, soms veel te traag voor een ongeduldig persoon als ik. En regelmatig slaat dat ongeduld om in pure twijfel. Kan ik het wel? Is het wel haalbaar, freelancen vanuit het buitenland voor de Nederlandse markt? Moest ik mijn droom maar niet liever een droom laten? Is werken sowieso wel een optie? Ik ben er toch een geruime tijd uitgeweest en er is veel veranderd.
Surfend naar informatie ontdek ik dat ik niet de enige ben die met die onzekerheid worstelt. Er zijn vrouwen die net als ik goed opgeleid zijn, die om persoonlijke redenen hun carrière hebben onderbroken, belangrijke keuzes hebben gemaakt en nieuwe inzichten hebben opgedaan. En die, ondanks hun talenten en deze nieuwe ervaringen, ook van tijd tot tijd het gevoel hebben “het” niet meer te hebben. Eén en al herkenning. En een extra steuntje in de rug om toch door te zetten.
Vruchten
Nu begin ik langzaamaan de vruchten te plukken van mijn schrijf- en vertaalwerk. Niet zozeer in materieel opzicht, maar vooral persoonlijk. Er komt steeds meer balans tussen werk en gezin, ik heb geleerd over zaken waar ik anders echt niks van af zou weten en ik heb mijzelf beter leren kennen. Natuurlijk heb ik ook een paar keer mijn neus flink gestoten en verschillende keren onbedoeld het wiel opnieuw uitgevonden, maar ook dat hoort erbij. Of ik spijt heb van mijn keuze? Geen greintje, het is een ervaring die ik niet had willen missen! En het heeft meer dan genoeg stof opgeleverd om blogs te schrijven over het starten als freelancer in het buitenland.