“Je houdt het soms niet voor mogelijk!” Net terug van m’n ClubYoga les was dit het eerste wat me te binnen schoot. Ik stelde me namelijk weer even voor hoe ik de eerste les naar de meest bizarre houdingen keek die we moesten aannemen. Ik weet nog goed dat ik het zag en dacht ‘Mmmm, kan ik dat wel? En vind ik het dan ook nog leuk?’. Er was natuurlijk maar één manier om dat uit te vinden, precies: door het te DOEN! Door het te ervaren.
Zo besloot ik afgelopen april om dit najaar een groots event te organiseren omdat ik de drempel wil verlagen om jezelf te laten zien. Laatst besloot ik dat plan bij te stellen toen ik ineens het besef kreeg dat het niet klopte. Daar kreeg ik via Twitter een mooie reactie op van één van m’n volgers. Hij vroeg mij of dat bijstellen een driedubbele salto, een flikflak of een huppeltje was. En daarop antwoordde ik eigenlijk zonder al te diep na te denken: ‘In gedachten een driedubbele flikflak, in de uitvoer een huppeltje’.
Beren op de weg
Het is een goed voorbeeld van wat wij als mensen doen: we maken het onszelf vaak zo moeilijk met onze gedachten. We willen iets, bedenken hoe moeilijk het is en doen het daarom maar niet, proberen het niet uit. Zo zonde, want persoonlijk ben ik het meest gegroeid door te experimenteren, door te mogen ontdekken van mezelf hoe ik het lekkerst werk nu ik als ondernemer helemaal geen kaders, regels en andere restricties meer heb.
Waarom zouden we het allemaal zo snel moeten weten, moeten kunnen, het precies goed moeten zeggen? Wie zegt dat eigenlijk? Zijn dat anderen of is het gewoon ons eigen stemmetje? Het stemmetje dat ons tot de orde roept met opmerkingen als ‘Ben je er nu nog niet? Je bent al zolang bezig!’ of ‘Je zou met jouw ervaring toch wel beter moeten weten?’.
Snoer die kritische stemmetjes de mond!
Als het ons stemmetje is, kunnen we er wat aan doen! We kunnen namelijk zelf bepalen wat we tegen onszelf zeggen! Ja, het kost even wat moeite om steunende gedachten te creëren bovenop die beperkende gedachten. Want echt helemaal weggaan zullen ze toch niet, die stemmetjes. Ik geloof meer in stapelen met die ondersteunende gedachten om zo je eigen criticus de mond te snoeren. Ik las laatst nog dat we door deze invloed te pakken wel 35% aan stress reduceren. Dat is nogal wat, zeker als je bedenkt dat dat een gemiddelde is.
Hoezo, niet mogelijk?
Mijn vraag aan jou is of er dingen zijn die jij niet voor mogelijk houdt, maar waar je wel iets mee wil. Dat is een ander klein stemmetje in je hoofd, in je gedachten. Je hoeft alleen maar naar dat stemmetje te leren luisteren om het toch te proberen. En wat mij altijd dat laatste zetje gaf om over te gaan tot DOEN is te bedenken wat het ergste is dat kan gebeuren. Net zoals met de driedubbele flikflak: vallen! Maar daarna kun je gewoon weer opstaan.
Toen ik 3 jaar geleden voor mijzelf begon, hield ik eerlijk gezegd ook niet voor mogelijk dat ik nu hier zou zijn. Maar door te durven en niet te luisteren naar dat stemmetje heb ik superwerk waar ik veel voldoening uit krijg en een fantastisch netwerk waardoor ik me nooit alleen voel. Ik heb een boek geschreven en ben met het tweede bezig, ontvang media-aandacht en nominaties en heb een lijst met lezingen waar je U tegen zegt. Ik heb dit jaar en eigen club opgericht, waar ik maandelijks schitterende mensen mag (her)ontmoeten en ik heb een mooi event georganiseerd op 28 oktober waar ik samen met anderen gestalte geef aan ‘Laat jezelf zien’. En ik leer nog steeds door alles wat ik aanga.